Knolhobbelen in La Fortuna
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
16 November 2008 | Costa Rica, San Pedro
Hallo allemaal!
Dit wordt alweer een van mijn laatste berichten...... Wat is de tijd toch snel gegaan! Straks ga ik mijn tassen inpakken en morgen word ik op 10.00 uur opgehaald door iemand van de talenschool. Wat een service! Scheelt een heel gesleep, bus in en uit en taxi in en uit. Morgen vlieg ik lokale tijd 12.40 uur dan is het in Nederlandse 19.40 uur en ik kom aan om ongeveer 10.40 uur dinsdagochtend Nederlandse tijd en dan is het hier 03.40 uur. Dat zal ik vast wel gaan voelen! Maar goed nu mijn verslag van de afgelopen week.
Donderdag 13 november zijn Marleen, Carlijn en ik uit La Fortuna (de toeristenplaats aan de voet van de vulkaan Arenal) vertrokken terug naar San Jose. Maar in La Fortuna hebben we nog van alles beleefd.
Zo werden we maandag om 14.30 uur opgehaald voor een wandeling naar een uitzichtpunt vlakbij de voet van de vulkaan waar we, als we massel hadden, lava konden zien. De wandeling bleek een stevige hike van een uur te zijn door de jungle over smalle, onregelmatige en soms glibberige paden. Heel gaaf natuurlijk. Onderweg konden we af en toe de (hete) rotsen naar beneden horen vallen. Aangekomen bij het uitzichtspunt (veilig en wel maar onder de muggenbulten en vies van de modder) begon het al aardig schemerig te worden. Toen het echt donker werd zagen we af en toe wat rode lavablokken naar beneden komen op maar een afstand van ongeveer 500 a 600 meter. Spectaculair om te zien. Helaas geen lava zien stromen zoals op zoveel mooie kaarten staat afgebeeld, maar het was ook te bewolkt. De vulkaan ging voor de helft schuil in het wolkendek. Wat ook wel weer iets had. Na toch zeker een uur te hebben staan kijken moesten we dezelfde weg weer terug maar dan in het pikkendonker! Daar hadden we even niet aan gedacht, al hadden we wel onze zaklantaarns meegenomen. Het werd een spannende terugtocht met (bijna) valpartijen, maar niets ernstigs. Ik dacht wel steeds van: als de slangen en andere dieren maar even mooi in hun holletjes blijven!
Na een Rum-Fanta zijn we naar een natuurlijke warmwaterbron gereden. Het water dat van de Arenal stroomt is heel warm en op de plek van de bron is het ongeveer 38 graden. Heerlijk dus om in te liggen of met je benen in te bungelen (ik was namelijk ongesteld...). Ook dit had weer iets aparts, midden tussen de bomen in het donker met alleen een fakkel en als je naar boven keek de boomtoppen tegen een donkere avondlucht en de insecten horen zoemen en tsilpen. Moe maar voldaan hebben we pas om 22.00 uur gegeten van onze zelf klaargemaakte macaroni in het gezelschap van een jongeman uit Londen die we tijdens de tour hadden ontmoet en die ook in hetzelfde hostel sliep als wij.
Dinsdag hebben we heel rustig aan gedaan. Het internet voor een paar uur onveilig gemaakt en een beetje gewinkeld.
Woensdag daar en tegen stond er weer een leuke activiteit op het het programma...namelijk paardrijden. Ik heb daar echt al een groot deel van mijn reis naar uit gekeken en Carlijn volgens mij ook wel. Alleen Marleen vond het wel erg spannend, zij heeft niets met paarden. Maar ondankt dat ging ze wel mee. Het was een mooie tocht alleen over een iets minder mooie weg vol met keien en vrij breed. Mijn paard (Nengo) leek af en toe zijn zonnenbril op te hebben, want dan stapte hij op een losliggende steen en gleed hij weg. Oen. Na een rit van een halfuur ofzo moesten we de rest van de tocht naar de watervallen te voet afleggen. Ook dit was weer een lekkere hike. Marleen en ik hebben heerlijk (maar koud!) gezwommen aan de voet van de waterval en na ongeveer een halfuur zijn we weer terug gegaan. We hadden veel lol met onze twee privegidsen. Ze zaten ons behoorlijk in de maling te nemen en wilden ons (nou ja met name Carlijn) graag nog eens ontmoeten. Na een bezoek aan een indianengehucht van drie huizen en bij terugkomst aan een kikker en vlindertuintje werden we aan het begin van de avond weer afgezet bij ons hostel. Een verdiende lekkere warme douche genomen en ons opgeladen voor ons laatste diner samen. Was erg gezellig!
Donderdag dus de bus naar San Jose genomen, waar we al vroeger waren dan gedacht. Na het droppen van onze spullen in het hostel waar Marleen en Carlijn een nachtje zouden verblijven zijn we het souveniermarktje wezen plunderen. Om ongeveer 17.30 uur nam ik de bus naar mijn gastgezin. Ik werd hartelijk onthaald en het voelde ook wel een beetje als thuiskomen. Mijn mama tica heeft de foto's bewonderd en ik heb zo goed en zo kwaad als het ging mijn belevenissen in het Spaans verteld. Ik blijf het jammer vinden dat ik na vier weken les niet verder ben gekomen met de verledentijd van werkwoorden. Dat is nou juist wat je zo hard nodig hebt.
Maar goed, vrijdag ben ik naar school geweest om een dagtocht te boeken voor zaterdag en heb ik de Mall San Pedro (een super, super groot winkelcentrum) geplunderd voor de laatste souveniers.
Zaterdag dus een tour gemaakt naar (uiteindelijk) Grecia en Sarchi. Eerst wilde ik dit combineren met nogmaals de vulkaan Poas, maar omdat ik het idee had dat het wederom erg bewolkt zou zijn heb ik daar vanaf gezien. Ik denk dat het een goede keus was al begon de dag erg mooi.
In Grecia hebben we een metalen kerk bezocht. Er zijn er maar twee van op de hele wereld. En deze is ruim 100 jaar geleden gemaakt (ja ja nou komt het) in Belgie! Daarna is hij in onderdelen versheept naar Limon (een plaats aan de Caribische kust) en van daaruit is hij vervoert per trein en daarna per ossenkarren naar Grecia. Alleen de tocht per karren heeft al maanden geduurd. Maar het is de moeite wel waard geweest, want nu staat er een kerk die tegen alles bestand is. Om het binnenin de kerk geen sauna te laten worden hebben ze de binnenkant met hout bekleed. De inrichting is sober maar mooi. Om roesten tegen te gaan wordt de kerk eens in de zoveel tijd geschilderd, hij is nu rood met wit, maar in mijn boek staat hij volgens mij in een andere kleur afgebeeld.
Daarna zijn we verder gereden naar Sarchi, de plek waar de ossenkarren gemaakt werden en worden. Nu natuurlijk voor het tourisme en ze zijn er dan ook in alle soorten en maten te verkrijgen. Twee werkplaatsen bezocht waar de karren maar ook andere houten souveniers met de hand beschilderd worden en een waar de karren nog steeds gemaakt worden maar zonder electriciteit. Alle machines worden aangedreven door de waterkracht. Heel geniaal, dat is het juiste woord ervoor. Gelunchd in een restaurant, we waren trouwens maar met z'n vieren, de guide, een jong stel en ik. Gezellig en ik heb beloofd ze de foto's door te mailen, omdat hun camera het liet afweten. Als laatste hebben we een grote souverniermarkt bezocht waar ik echt de laatste dingen heb ingeslagen.
Nou maar hopen dat het allemaal gaat passen in mijn tassen... Straks weet ik het.
Ik zou zeggen tot snel allemaal, in Nederland kunnen jullie nog een bericht van me verwachten hoor.
Hasta Luego!
Marleen
Dit wordt alweer een van mijn laatste berichten...... Wat is de tijd toch snel gegaan! Straks ga ik mijn tassen inpakken en morgen word ik op 10.00 uur opgehaald door iemand van de talenschool. Wat een service! Scheelt een heel gesleep, bus in en uit en taxi in en uit. Morgen vlieg ik lokale tijd 12.40 uur dan is het in Nederlandse 19.40 uur en ik kom aan om ongeveer 10.40 uur dinsdagochtend Nederlandse tijd en dan is het hier 03.40 uur. Dat zal ik vast wel gaan voelen! Maar goed nu mijn verslag van de afgelopen week.
Donderdag 13 november zijn Marleen, Carlijn en ik uit La Fortuna (de toeristenplaats aan de voet van de vulkaan Arenal) vertrokken terug naar San Jose. Maar in La Fortuna hebben we nog van alles beleefd.
Zo werden we maandag om 14.30 uur opgehaald voor een wandeling naar een uitzichtpunt vlakbij de voet van de vulkaan waar we, als we massel hadden, lava konden zien. De wandeling bleek een stevige hike van een uur te zijn door de jungle over smalle, onregelmatige en soms glibberige paden. Heel gaaf natuurlijk. Onderweg konden we af en toe de (hete) rotsen naar beneden horen vallen. Aangekomen bij het uitzichtspunt (veilig en wel maar onder de muggenbulten en vies van de modder) begon het al aardig schemerig te worden. Toen het echt donker werd zagen we af en toe wat rode lavablokken naar beneden komen op maar een afstand van ongeveer 500 a 600 meter. Spectaculair om te zien. Helaas geen lava zien stromen zoals op zoveel mooie kaarten staat afgebeeld, maar het was ook te bewolkt. De vulkaan ging voor de helft schuil in het wolkendek. Wat ook wel weer iets had. Na toch zeker een uur te hebben staan kijken moesten we dezelfde weg weer terug maar dan in het pikkendonker! Daar hadden we even niet aan gedacht, al hadden we wel onze zaklantaarns meegenomen. Het werd een spannende terugtocht met (bijna) valpartijen, maar niets ernstigs. Ik dacht wel steeds van: als de slangen en andere dieren maar even mooi in hun holletjes blijven!
Na een Rum-Fanta zijn we naar een natuurlijke warmwaterbron gereden. Het water dat van de Arenal stroomt is heel warm en op de plek van de bron is het ongeveer 38 graden. Heerlijk dus om in te liggen of met je benen in te bungelen (ik was namelijk ongesteld...). Ook dit had weer iets aparts, midden tussen de bomen in het donker met alleen een fakkel en als je naar boven keek de boomtoppen tegen een donkere avondlucht en de insecten horen zoemen en tsilpen. Moe maar voldaan hebben we pas om 22.00 uur gegeten van onze zelf klaargemaakte macaroni in het gezelschap van een jongeman uit Londen die we tijdens de tour hadden ontmoet en die ook in hetzelfde hostel sliep als wij.
Dinsdag hebben we heel rustig aan gedaan. Het internet voor een paar uur onveilig gemaakt en een beetje gewinkeld.
Woensdag daar en tegen stond er weer een leuke activiteit op het het programma...namelijk paardrijden. Ik heb daar echt al een groot deel van mijn reis naar uit gekeken en Carlijn volgens mij ook wel. Alleen Marleen vond het wel erg spannend, zij heeft niets met paarden. Maar ondankt dat ging ze wel mee. Het was een mooie tocht alleen over een iets minder mooie weg vol met keien en vrij breed. Mijn paard (Nengo) leek af en toe zijn zonnenbril op te hebben, want dan stapte hij op een losliggende steen en gleed hij weg. Oen. Na een rit van een halfuur ofzo moesten we de rest van de tocht naar de watervallen te voet afleggen. Ook dit was weer een lekkere hike. Marleen en ik hebben heerlijk (maar koud!) gezwommen aan de voet van de waterval en na ongeveer een halfuur zijn we weer terug gegaan. We hadden veel lol met onze twee privegidsen. Ze zaten ons behoorlijk in de maling te nemen en wilden ons (nou ja met name Carlijn) graag nog eens ontmoeten. Na een bezoek aan een indianengehucht van drie huizen en bij terugkomst aan een kikker en vlindertuintje werden we aan het begin van de avond weer afgezet bij ons hostel. Een verdiende lekkere warme douche genomen en ons opgeladen voor ons laatste diner samen. Was erg gezellig!
Donderdag dus de bus naar San Jose genomen, waar we al vroeger waren dan gedacht. Na het droppen van onze spullen in het hostel waar Marleen en Carlijn een nachtje zouden verblijven zijn we het souveniermarktje wezen plunderen. Om ongeveer 17.30 uur nam ik de bus naar mijn gastgezin. Ik werd hartelijk onthaald en het voelde ook wel een beetje als thuiskomen. Mijn mama tica heeft de foto's bewonderd en ik heb zo goed en zo kwaad als het ging mijn belevenissen in het Spaans verteld. Ik blijf het jammer vinden dat ik na vier weken les niet verder ben gekomen met de verledentijd van werkwoorden. Dat is nou juist wat je zo hard nodig hebt.
Maar goed, vrijdag ben ik naar school geweest om een dagtocht te boeken voor zaterdag en heb ik de Mall San Pedro (een super, super groot winkelcentrum) geplunderd voor de laatste souveniers.
Zaterdag dus een tour gemaakt naar (uiteindelijk) Grecia en Sarchi. Eerst wilde ik dit combineren met nogmaals de vulkaan Poas, maar omdat ik het idee had dat het wederom erg bewolkt zou zijn heb ik daar vanaf gezien. Ik denk dat het een goede keus was al begon de dag erg mooi.
In Grecia hebben we een metalen kerk bezocht. Er zijn er maar twee van op de hele wereld. En deze is ruim 100 jaar geleden gemaakt (ja ja nou komt het) in Belgie! Daarna is hij in onderdelen versheept naar Limon (een plaats aan de Caribische kust) en van daaruit is hij vervoert per trein en daarna per ossenkarren naar Grecia. Alleen de tocht per karren heeft al maanden geduurd. Maar het is de moeite wel waard geweest, want nu staat er een kerk die tegen alles bestand is. Om het binnenin de kerk geen sauna te laten worden hebben ze de binnenkant met hout bekleed. De inrichting is sober maar mooi. Om roesten tegen te gaan wordt de kerk eens in de zoveel tijd geschilderd, hij is nu rood met wit, maar in mijn boek staat hij volgens mij in een andere kleur afgebeeld.
Daarna zijn we verder gereden naar Sarchi, de plek waar de ossenkarren gemaakt werden en worden. Nu natuurlijk voor het tourisme en ze zijn er dan ook in alle soorten en maten te verkrijgen. Twee werkplaatsen bezocht waar de karren maar ook andere houten souveniers met de hand beschilderd worden en een waar de karren nog steeds gemaakt worden maar zonder electriciteit. Alle machines worden aangedreven door de waterkracht. Heel geniaal, dat is het juiste woord ervoor. Gelunchd in een restaurant, we waren trouwens maar met z'n vieren, de guide, een jong stel en ik. Gezellig en ik heb beloofd ze de foto's door te mailen, omdat hun camera het liet afweten. Als laatste hebben we een grote souverniermarkt bezocht waar ik echt de laatste dingen heb ingeslagen.
Nou maar hopen dat het allemaal gaat passen in mijn tassen... Straks weet ik het.
Ik zou zeggen tot snel allemaal, in Nederland kunnen jullie nog een bericht van me verwachten hoor.
Hasta Luego!
Marleen
-
16 November 2008 - 16:23
Melanie:
Kan je alvast in de stemming komen!
Liefs, Mel
Beste Marleen,
Hop paardje hop,
Marleen zit in galop
Komt straks terug uit Costa Rica
Jongens, meisjes, wat een chica
Had daar ginder veel pleziertjes
Neemt naar Holland souvenirtjes
Voor haar vrienden en vriendinnen
Hopelijk geen enge spinnen
Vele foto’s en verhalen
Spaans is nu één van haar talen
Beste Marleen kom nu maar vlug
Naar dit koude kikkerland terug!
Groetjes,
De dichtpiet
-
16 November 2008 - 16:42
Matthijs:
hoi Marleen,
fijn dat je weer terugkomt. Dan kan je me helpen bij m'n krantenwijk... is weer is wat anders dan schildpadden redden. Tot dinsdag, Matthijs -
16 November 2008 - 16:50
Tobias:
joeppie, eindelijk weer terug. het lijkt me wel leuk en gezellig op costa rica:!:
mááár hier thuis in de looierstraat is het denk ik wel leuker(:!
met de konijntjes gaat het leventje ook gewoon verder.
één ding was minder, want op school is iemand heel hard op mijn slaap (autsj!)terechtgekomen en dus lag ik 4 dagen met hoofdpijn thuis op de bank gelegen:(. maar dat is voorbij.
ggggrote gggggroeten van tobias:!: -
16 November 2008 - 16:55
Wessel:
hoi marleen
leuk dat je weer terug komt.en nu geen luiaard maar weer een hond. en de leukste buurjongen(s)ever. en weer je eigen taal. en bed.
groetjes wessel -
16 November 2008 - 17:13
Corine:
Tjee, kan je koffer nog wel dicht met al die souveniers? Jammer dat dit avontuur al bijna voorbij is, maar je neemt een schat aan ervaringen mee naar Nederland. Goede reis! We zien elkaar wel in Drenthe of op jouw feest!
Liefs van ons allen. -
16 November 2008 - 17:24
Anita:
Hoi Marleen,
Wat vliegt de tijd toch - nu alweer bijna je terugreis... Wees erop voorbereid dat het hier dinsdag heel slecht herfstweer zal zijn - dus dat wordt wel weer even wennen!
Rob en ik waren dit weekend weg met Koos en Margriet. Gisteren hebben we heerlijk gerelaxt in een sauna in Veenendaal en vandaag een fietstocht gemaakt vanaf ons hotel in Maarsbergen. Dat was weer eens wat anders dan spullen inpakken voor de verhuizing, aan de lijn staan bij de voetbal etc etc. Overigens had Joost juist deze wedstrijd 2x gescoord!
Margriet vroeg nog of je haar mail met Sinter Klaas lootje had ontvangen... Nou, dat horen we deze week vast wel als je weer thuis bent.
Hele goede reis gewenst en tot gauw!
Mark, Joost, Sinan, Rob en Anita -
16 November 2008 - 18:29
Heleen:
Hoi Marleen,
We zijn reuze benieuwd om binnenkort nog meer spannende verhalen van je te horen.
Een heel goede reis (en hopelijk ook nachtrust) en tot snel hoors/ziens!
Liefs, Cliff, Heleen, Aimee en Jochem -
16 November 2008 - 20:16
Scotty:
Hoi Marleen,
Je zult als je thuiskomt wel hééél erg moe zijn van alle avonturen, rust eerst maar eens lekker uit!
Groetjes en tot gauwW -
16 November 2008 - 20:19
Oma,:
Lieve Marleen Het zijn de laatste dagen wel avontuurlijke geweest zeg.Vooral dat paard (brrr.)Maar ik kan me voorstellen dat je er van genoten hebt.Een heel goede reis en tot dinsdag hoor.Liefs Oma. -
16 November 2008 - 20:26
Rineke:
Hol Marleen,
Ik wens je een hele goede reis en gauw tot ziens,
Rineke -
17 November 2008 - 21:39
Oom Krijn,Tante Riet:
Wat een geweldige ervaringen allemaal.
Onthou alles goed voor thuis,ze zullen met open mond naar je luisteren.
Een goede thuisreis gewenst en tot kijk.
Veel groetjes -
19 November 2008 - 18:22
Rineke:
Wel kom thuis in ons koude kikkerlandje en succes met de jetlag en de cultuurschok.
Rineke -
19 November 2008 - 22:57
Marij:
Lieve Marleen,
Van harte welkom hier weer in het Alkmaarse. Gelukkig is alles goed gegaan en heb je gelukkig een goede reis gehad.
Marleen, helemaal van Harte Gefeliciteerd met deze gigantische prestatie, die je geleverd hebt. Nogmaals: ik heb er heel veel respect en bewondering voor. En wees super trots op jezelf, dat je dit allemaal hebt weten te doen. Fantastisch!
En nu mag je lekker bijkomen en je laten vertroetelen door je Pa en je Ma en knuffels met Boomer. (Hoe reageerde Boomer trouwens op je thuiskomst?) Geniet er maar lekker van! Alles zal wel een gigantische overgang voor je zijn. Sterkte daarmee! Ik denk aan je! en hartelijk dank voor het mogen meegenieten van je superreis!
Veel groetjes! Marij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
