Schildpaddenproject Matapalo
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
10 November 2008 | Costa Rica, Fortuna
Hallo allemaal!
Eindelijk de tijd voor een nieuw bericht! Ik begreep van sommigen dat er met smart op werd gewacht......
Mijn laatste reisweek is aangebroken helaas, maar ik heb toch ook wel veel zin om iedereen weer te zien en te spreken en al mijn vehalen te vertellen en foto's te laten zien. Ik merk dat ik wel moe ben van alle indrukken en op dit moment ook van twee weken Matapalo. Zo nu en dan valt het woord strafkamp binnen onze 'vriendenkring' hier, maar het viel best wel mee achteraf gezien. Het was een hele omschakeling voor mij en dat maakte dat ik zeker de eerste week op bepaalde momenten de gedachte heb gehad: nu pak ik mijn tas en vertrek. Het was er niet schoon, de toiletten deden het niet als het zwaar regende en er kwamen steeds meer personen waardoor je echt geen privacy meer had.
Maar goed ik zal bij het begin beginnen (voor zover ik dat nog weet na twee weken). Zondag 26 oktober ben ik in alle vroegte met de taxi vertrokken naar Marleen en Carlijn vanwaar we (Carlijn lag dubbelgevouwen op schoot achterin de taxi vanwege alle bagage) naar het busstation zijn gereden. Na een busreis van 6 uur kwamen we tegen lunchtijd aan op het project. Omdat er geen taxi was moesten we in de verzengende hitte 1.5 kilometer lopen met al onze bagage. Opzich goed te doen met alleen een backpack (nu wordt ie eindelijk gebruikt waarvoor ik hem gekocht heb pap), maar met ook nog een sporttas van Marleen en Carlijn tussen ons in werd het wel een stuk zwaarder. Gelukkig mochten we meteen aanschuiven voor de lunch. We werden hartelijk welkom geheten door een van de stafleden en alvast hartelijk bedankt voor het feit dat we ons twee weken lang gingen inzetten voor de schildpadden.
We sliepen in een huis met drie kamers, ik had het geluk om op een kamer met maar twee anderen te slapen en met een ventilator. Dat was wel nodig, want het was er erg benauwd en het rook er ook niet altijd even fris. De eerste nacht werden we meteen aan het werk gezet, ik had een patrouille van 03.00 uur tot 06.00 uur samen met Aby die we onderweg in de bus hadden ontmoet. Een erg leuke meid uit Londen. We vonden onze eerste patrouille, onder aanvoering van Christian, twee nesten met in totaal 220 eieren. Ik mocht meteen het eerste nest leeghalen en dat was wel een beetje eng. De eieren zijn namelijk heel zacht waardoor je ze zo kapot kan knijpen. Het eerste nest vonden we nog voor de hatchery (dit is de plaats waar de nieuwe nesten worden gegraven en waar de eieren uitkomen) dus hebben we de eieren meteen daar afgeleverd. Het tweede nest vonden we pas op de terugweg bij zonsopkomst. Niet eens zo heel moe waren we tegen zessen weer terug na een tocht van ongeveer 11 kilometer.
Om het niet een heel lang verhaal te laten worden zal ik verder niet gaan beschrijven wat we elke dag deden, maar houd ik het globaal. Maar eerst een klein beetje achtergrondinformatie over het project zelf. In Matapalo zijn ze jaren geleden een projet gestart waar vrijwilligers de schildpadden beschermen. Over een lengte van bijna 6 kilometer strand worden de eieren die gevonden worden tijdens patrouilles meegenomen en begraven in een met de hand nagemaakt nest (wij hebben ook geleerd hoe deze te graven). Na gemiddeld 45 dagen komen de eieren uit en en kruipen de kleintjes omhoog waarna ze direct worden uitgezet in zee. Verder worden er diverse gegevens verzameld en genoteerd wanneer er nesten en/of schildpadden worden gevonden. Tevens krijgt een grote schildpad een identificatienummer zodat ze haar kunnen herkennen als ze terugkomt.
Verder legt een schildpad gemiddeld zo'n 80 eieren per keer en kan zij meerdere keren per jaar het strand opkomen om te leggen. Dit komt omdat zij de mogelijkheid hebben zaadcellen op te slaan zodat er steeds weer eitjes bevrucht kunnen worden. Als een vrouwtjes schildpad met meerdere mannetjes paart kan het gebeuren dat een nest kleintjes meerder vaders kent.
De afgelopen weken heb ik zes patrouilles gelopen waarbij we dus de eerste keer twee nesten vonden en daarna nog twee keer sporen, maar geen nesten helaas. De sporen waren erg duidelijk te zien ondanks dat het zo donker was. Verder zijn we een keer eerder terug gegaan omdat het weer te slecht en het tij te hoog werd.
In de hatchery heb ik ook zes keer gewerkt, net als met de patrouilles op verschillende tijden, maar wel altijd 's avonds , 's nachts of 's ochtends vroeg. Tijdens mijn een na laatste hatcheryshift hadden we eindelijk een kleintje. Echt heel lief! Na het maken van een paar foto's hebben hem/haar uitgezet op het strand. Een van onze laatste dagen werd er een heel nest met zwarte schildpadjes 'ontdekt' die nog niet naar de oppervlakt waren gekomen. Deze hebben we onder belangstelling van velen uitgezet. Ze zijn nu beroemd door alle foto's en video's die gemaakt zijn. Ik heb helaas geen grote schildpad gezien , Marleen en carlijn wel. Maar daar ben ik alweer overheen.
Overdag hebben we zowel in de verzengende hitte als in de stromende regen moeten werken. We hebben zandzakken gesjouwd, het strand schoongemaakt en werkzaamheden rond het huis verricht. Het klinkt misschien veel, maar we hadden ook heel veel vrije tijd. Veel gelezen, spelletjes gedaan en zitten freubelen met wol. Vorig weekend zijn we op onze vrije dag naar Quepos geweest waar we een nacht hebben geslapen in een waar paradijsje voor ons. Schoon (!), gratis internet en een zwembad.
Gisteren (8 november) zijn we vanaf Dominical waar we een nachtje hebben geslapen en twee Nederlandse meiden hebben ontmoet waarvan we wisten dat die zouden komen, naar Arenal afgereisd. Daar zitten we nu en we gaan vanmiddag een tocht maken te voet naar een uitzichtspunt waar we vanavond de lava kunnen gaan bewonderen. Spannend! Zien we niets, dan mogen we morgen weer voor maar 4 dollar. Het is wel een hele omschakeling, groen en geen zee meer en het is wat grijzer. Ik prefereer dit landschap, Carlijn en Marleen de zee. We blijven hier t/m donderdag waarna we weer terug gaan naar San jose. Daar blijf ik mijn laatste vier nachten weer bij mijn gastgezin en hoop ik zaterdag nog een leuke dagtocht te kunnen gaan maken. En dan is het alweer tijd om mijn tassen in te pakken en te vertrekken naar het koude kikkerlandje....... Dus tot snel zal ik maar zeggen. Ik ben vast nog van alles vergeten te vertellen, maar dat komt allemaal wel.
Veel liefs, Marleen
Eindelijk de tijd voor een nieuw bericht! Ik begreep van sommigen dat er met smart op werd gewacht......
Mijn laatste reisweek is aangebroken helaas, maar ik heb toch ook wel veel zin om iedereen weer te zien en te spreken en al mijn vehalen te vertellen en foto's te laten zien. Ik merk dat ik wel moe ben van alle indrukken en op dit moment ook van twee weken Matapalo. Zo nu en dan valt het woord strafkamp binnen onze 'vriendenkring' hier, maar het viel best wel mee achteraf gezien. Het was een hele omschakeling voor mij en dat maakte dat ik zeker de eerste week op bepaalde momenten de gedachte heb gehad: nu pak ik mijn tas en vertrek. Het was er niet schoon, de toiletten deden het niet als het zwaar regende en er kwamen steeds meer personen waardoor je echt geen privacy meer had.
Maar goed ik zal bij het begin beginnen (voor zover ik dat nog weet na twee weken). Zondag 26 oktober ben ik in alle vroegte met de taxi vertrokken naar Marleen en Carlijn vanwaar we (Carlijn lag dubbelgevouwen op schoot achterin de taxi vanwege alle bagage) naar het busstation zijn gereden. Na een busreis van 6 uur kwamen we tegen lunchtijd aan op het project. Omdat er geen taxi was moesten we in de verzengende hitte 1.5 kilometer lopen met al onze bagage. Opzich goed te doen met alleen een backpack (nu wordt ie eindelijk gebruikt waarvoor ik hem gekocht heb pap), maar met ook nog een sporttas van Marleen en Carlijn tussen ons in werd het wel een stuk zwaarder. Gelukkig mochten we meteen aanschuiven voor de lunch. We werden hartelijk welkom geheten door een van de stafleden en alvast hartelijk bedankt voor het feit dat we ons twee weken lang gingen inzetten voor de schildpadden.
We sliepen in een huis met drie kamers, ik had het geluk om op een kamer met maar twee anderen te slapen en met een ventilator. Dat was wel nodig, want het was er erg benauwd en het rook er ook niet altijd even fris. De eerste nacht werden we meteen aan het werk gezet, ik had een patrouille van 03.00 uur tot 06.00 uur samen met Aby die we onderweg in de bus hadden ontmoet. Een erg leuke meid uit Londen. We vonden onze eerste patrouille, onder aanvoering van Christian, twee nesten met in totaal 220 eieren. Ik mocht meteen het eerste nest leeghalen en dat was wel een beetje eng. De eieren zijn namelijk heel zacht waardoor je ze zo kapot kan knijpen. Het eerste nest vonden we nog voor de hatchery (dit is de plaats waar de nieuwe nesten worden gegraven en waar de eieren uitkomen) dus hebben we de eieren meteen daar afgeleverd. Het tweede nest vonden we pas op de terugweg bij zonsopkomst. Niet eens zo heel moe waren we tegen zessen weer terug na een tocht van ongeveer 11 kilometer.
Om het niet een heel lang verhaal te laten worden zal ik verder niet gaan beschrijven wat we elke dag deden, maar houd ik het globaal. Maar eerst een klein beetje achtergrondinformatie over het project zelf. In Matapalo zijn ze jaren geleden een projet gestart waar vrijwilligers de schildpadden beschermen. Over een lengte van bijna 6 kilometer strand worden de eieren die gevonden worden tijdens patrouilles meegenomen en begraven in een met de hand nagemaakt nest (wij hebben ook geleerd hoe deze te graven). Na gemiddeld 45 dagen komen de eieren uit en en kruipen de kleintjes omhoog waarna ze direct worden uitgezet in zee. Verder worden er diverse gegevens verzameld en genoteerd wanneer er nesten en/of schildpadden worden gevonden. Tevens krijgt een grote schildpad een identificatienummer zodat ze haar kunnen herkennen als ze terugkomt.
Verder legt een schildpad gemiddeld zo'n 80 eieren per keer en kan zij meerdere keren per jaar het strand opkomen om te leggen. Dit komt omdat zij de mogelijkheid hebben zaadcellen op te slaan zodat er steeds weer eitjes bevrucht kunnen worden. Als een vrouwtjes schildpad met meerdere mannetjes paart kan het gebeuren dat een nest kleintjes meerder vaders kent.
De afgelopen weken heb ik zes patrouilles gelopen waarbij we dus de eerste keer twee nesten vonden en daarna nog twee keer sporen, maar geen nesten helaas. De sporen waren erg duidelijk te zien ondanks dat het zo donker was. Verder zijn we een keer eerder terug gegaan omdat het weer te slecht en het tij te hoog werd.
In de hatchery heb ik ook zes keer gewerkt, net als met de patrouilles op verschillende tijden, maar wel altijd 's avonds , 's nachts of 's ochtends vroeg. Tijdens mijn een na laatste hatcheryshift hadden we eindelijk een kleintje. Echt heel lief! Na het maken van een paar foto's hebben hem/haar uitgezet op het strand. Een van onze laatste dagen werd er een heel nest met zwarte schildpadjes 'ontdekt' die nog niet naar de oppervlakt waren gekomen. Deze hebben we onder belangstelling van velen uitgezet. Ze zijn nu beroemd door alle foto's en video's die gemaakt zijn. Ik heb helaas geen grote schildpad gezien , Marleen en carlijn wel. Maar daar ben ik alweer overheen.
Overdag hebben we zowel in de verzengende hitte als in de stromende regen moeten werken. We hebben zandzakken gesjouwd, het strand schoongemaakt en werkzaamheden rond het huis verricht. Het klinkt misschien veel, maar we hadden ook heel veel vrije tijd. Veel gelezen, spelletjes gedaan en zitten freubelen met wol. Vorig weekend zijn we op onze vrije dag naar Quepos geweest waar we een nacht hebben geslapen in een waar paradijsje voor ons. Schoon (!), gratis internet en een zwembad.
Gisteren (8 november) zijn we vanaf Dominical waar we een nachtje hebben geslapen en twee Nederlandse meiden hebben ontmoet waarvan we wisten dat die zouden komen, naar Arenal afgereisd. Daar zitten we nu en we gaan vanmiddag een tocht maken te voet naar een uitzichtspunt waar we vanavond de lava kunnen gaan bewonderen. Spannend! Zien we niets, dan mogen we morgen weer voor maar 4 dollar. Het is wel een hele omschakeling, groen en geen zee meer en het is wat grijzer. Ik prefereer dit landschap, Carlijn en Marleen de zee. We blijven hier t/m donderdag waarna we weer terug gaan naar San jose. Daar blijf ik mijn laatste vier nachten weer bij mijn gastgezin en hoop ik zaterdag nog een leuke dagtocht te kunnen gaan maken. En dan is het alweer tijd om mijn tassen in te pakken en te vertrekken naar het koude kikkerlandje....... Dus tot snel zal ik maar zeggen. Ik ben vast nog van alles vergeten te vertellen, maar dat komt allemaal wel.
Veel liefs, Marleen
-
10 November 2008 - 19:45
Rineke:
Tjonge wat gaat de tijd snel. Je hebt het alweer over de terugreis. Maar je hebt in tussentijd natuurlijk een hoop meegemaakt.Wat klinkt dat schilpaddenproject mooi. Ik ben erg benieuwd naar nog meer verhalen. Ik wens je nog fijne dagen toe. Groetjes,
Rineke -
10 November 2008 - 20:01
Cliff:
Zo Marleen, alsof je weer terug bent vanaf de donker van de maan. De radio stilte is weer hersteld. Heel leuk om weer van je te horen. En zo te horen is het wel heel avontuurlijk geweest allemaal. Wat een werk zeg om die jonge schildpadjes op het "rechte spoor te houden." Geniet nog van je laatste dagen daar in Costa Rica. Wat zal jij een hoop hebben om te vertellen.
Groetjes,
Cliff -
10 November 2008 - 20:16
Melanie:
Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh, wat zijn ze ontzettend schattig zeg! Kan niet wachten je weer te zien, maar geniet nog maar even van deze laatste week!
Veel liefs, Mel -
10 November 2008 - 20:19
Corrie :
hoi maarleen, leuk om weer van je te horen ik ben gewoon jaloers op je zo mooi lijkt het me allemaal. Wat gaat het allemaal toch weer snel voorbij he! We hopen je gauw weer te zien dan horen we het allemaal wel.
Groetjes van
frits en Corrie en de kids -
10 November 2008 - 22:12
Scotty:
Hallo Marleen,je tijd in Costa Rica zit er dus al weer bijna op. Lijkt me zwaar werk bij dat schildpaddenproject. En als je accomodatie dan ook niet echt bevalt is er wel doorzettingsvermogen voor nodig om dan toch vol te houden! Ik kan me best voorstellen dat je soms op het punt hebt gestaan om je koffers te pakken. Maar ja, die schattige schildpadden hè...
Alvast fijne laatste dagen, goede reis en wel thuis! -
11 November 2008 - 11:05
Oma:
Hallo Marleen,net je belevenissen met en rondom de schildpadden gelezenen. Zo alvast een indruk gekregen van je werkzaamheden daar.Je mailtje ontvangen hoor en ook beantwoord.Nog fijne dagen hoor.Liefs van Oma. -
11 November 2008 - 11:31
Anita:
Hoi!
Leuk, om weer van je te horen! Ja, zwaar he, om midden in de nacht te moeten werken. Ik ben blij dat ik er vanaf ben...
Dank voor je kaart voor Joosts verjaardag. Hij kwam vandaag (11/11) aan! Joost vond het erg leuk. Welk woord betekent 'neef'?
Nou, nog veel plezier de laatste dagen daar. Ik hoop dat jouw verjaardagspost uiteindelijk ook nog boven water komt!
Veel liefs, Anita -
11 November 2008 - 18:23
Marij:
Hoi Marleen,
Tsjonge, wat een verhalen allemaal. Ik smul ervan. Iedere dag trouw gekeken en gelezen en gelukkig kon ik nu weer genieten van alle belevenissen, die jij zo meemaakt. Fantastisch. Dit zul je nooit meer van je leven vergeten. Nooit meer. En wat zul jij blij zijn, dat je hiervoor gekozen hebt. Wat ik nog steeds heel knap en zeer moedig van je vind. Ik hoop voor je, dat je nog lekker kunt genieten van de laatste reisweek. Haal er alles uit. Heel veel plezier en het aller-allerbeste.
Groetjes Marij. -
11 November 2008 - 18:42
Hen En Marij:
Nog dit vergeten te schrijven: ik vind het bizonder knap van je, dat je, ondanks dat je een paar keer de tas wilde pakken en wilde weggaan, toch gebleven bent en toch doorgezet hebt. Heel sterk van je!
Nogmaals het aller-allerbeste, veel plezier en geniet nog maar volop!
Nu kan het nog! Ik hoop het van harte voor je!
Groetjes! Hen en Marij.
Suey en Sita.
en een goede terugreis en een behouden thuiskomst in ons koude kikkerlandje gewenst! -
11 November 2008 - 20:24
Carlijn & Marleen :
Ohhh wat mooi!!!! -
14 November 2008 - 09:05
Rob:
Ha Marleen,
Wat leuk die schildpadjes! Ik had er vroeger als klein jongetje een. Ik behandelde 'm net als mijn autootjes en dat overleefde ie niet... Joost is nog steeds vertontwaardigd als ik dit vertel.
Wens je nog een paar mooie dagen daar en een goede terugreis.
Groetjes,
Rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
